Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o miejscowości pochodzi z 1405 r. W dokumentach i kronikach wieś występowała pod nazwami: 1405 Segehardsdorff, Segirsdorff, 1522 Zygaertowicze, Ziegartowicze. W średniowieczu wieś była własnością rycerską i leżała w granicach komturstwa, a później do prokuratorstwa papowskiego. W 1522 r. część wsi (35 łanów), która wcześniej należała do Bertolda Trosta, przechodzi na własność kościelną. Druga część aż do 1570 r. pozostaje własnością szlachecką jako majątek Krzysztofa Zegartowickiego, później do: 1628 Feliksa Rudnickiego, poł. XVIII w. do rodziny Szelińskich i Nieiweszyńskich. W 1772 r. przeszła na własność rządu pruskiego. Pierwszy imienny spis ludności przeprowadzono w 1773 r. Wieś wówczas liczyła 65 osób, wśród nich byli m.in.: zarządca Gomliński, owczarz Albrecht Krzewski, chłopi dannicy: Paweł Sobiechowski, Józef Kamiński, Piotr Kujawa. Kolejni właściciele to: 1800 Wincenty Sulerzycki, 1872 Hans Richard Bremer, po I wojnie światowej ks. Bentheim, a w latach 1938-1946 rodzina Würtz. W 1947 r. majątek upaństwowiono tworząc PGR. We wsi znajduje się pałac zbudowany pod koniec XIX w.